It's a Tremendous Performance. Tremendous ಅಂದ್ರೆ ಎಲ್ರೂ ಹೇಳಿಬಿಡುವಂತೆ "Black and white" ಅಲ್ಲ. ಅಥವಾ ಇನ್ನೂ ಮುಂದುವರೆದಂತೆ "ಏ ಸೂಪರ್ ಆಗಿತ್ತಮ್ಮ," "ಬೊಂಬಾಟ್ ಆಗಿತ್ತಮ್ಮ" ಎಂದು ಮೇಲ್ಮೆನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿ ಬಿಡಬಹುದು. ಸಾಹಿತಿಗಳಾದರೆ, ಅದೇನೋ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಿಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಹೇಳಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ನಾನು ಹಾಗೆ ಹೇಳುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ನಾನೊಬ್ಬ ನಟನಾಗಿ, ನಿರ್ದೇಶಕನಾಗಿ ರಂಗಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವವನಾಗಿ ಸಹೃದಯನ ನಾಟಕ ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ಹೇಳಲೇ ಬೇಕು ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿರುವ ಮಾತೆಂದರೆ “ಅವನು ತುಂಬಾ Effort ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ”. ಬೇಲೂರು ರಘುನಂದನ್ ಬರೆಯೋ ಕವಿತೆಗಳಿರಬಹುದು, ಬರಹಗಳಿರಬಹುದು ಅಥವಾ ಅವರು ಮಾಡಿರುತ್ತೀರೋ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಮತ್ತು ಉದ್ದೇಶಗಳ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲೇ ನಾವೂ ಇರ್ತೀವಿ. ಇದೆಲ್ಲದರ ನಡುವೆ ಗೋಕುಲ ಸಹೃದಯ ಯಾವುದೇ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿ ಇಲ್ಲದೆ ಹೇಳಬಹುದಾದರೆ ಅವನು ಮಾತ್ರ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ. Hats off to Him, ಹಾಗೆಯೇ ಬೇಲೂರರಿಗೂ ಹಾಗೂ ಅವರ ಶ್ರೀಮತಿಯವರಿಗೂ. ನಾಟಕ ನೋಡುವಾಗ ಮತ್ತು ನಾಟಕದ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯುವಾಗ ನನ್ನ ಮಗನೇ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂಬ ವಿಷಯವನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಡಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಶಂಕರ್ ನಾಗ್ ನಾಟಕೋತ್ಸವದಲ್ಲಿ ನಾಟಕವನ್ನು Arrange ಮಾಡಿದರಲ್ಲ ನಮ್ಮ ರಾಜಗುರು ಮತ್ತು ನಯನ ದಂಪತಿಗಳು ಅವರೂ ಕೂಡ ಅಭಿನಂದನಾರ್ಹರು. ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಬಹಳ ಮುಖ್ಯವಾದ ಮತ್ತು ತುಂಬಾ ಖುಷಿ ಆದ ವಿಷಯವೆಂದರೆ ಗೋಕುಲ ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಅನುಭವಿಸಿ ಅಭಿನಯ ಮಾಡಿದ. ಖುಷಿಗೆ ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿ ಬಂತು ನನಗೆ.
ಇನ್ನೊಂದು ವಿಷಯ ಹೇಳಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ ನಿರ್ದೇಶನ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿ ಕವತ್ತಾರರು. ನನಗೆ ಕವತ್ತಾರರು ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳೆಯ ಮತ್ತು ನೀನಾಸಂ ನಲ್ಲಿ Senior ಅವರು. ಒಬ್ಬ ನಟ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗಂಟೆ energy Store ಮಾಡಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟ ಇದೆ. ಆ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗ ಅದನ್ನು ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ನಿಭಾಯಿಸಿದ್ದಾನೆ. ವಾಚಿಕ ಸ್ವಲ್ಪ miss ಆಗುತ್ತಿತ್ತು ಅಂದ್ರೆ ಓಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅದು ಅವನ ತಪ್ಪಲ್ಲ, ಎನರ್ಜಿನೂ ಇಟ್ಕೊಂಡು, ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ Clarityನೂ ಕೊಡ್ಬೇಕಲ್ಲ ಅದು ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟ. ತುಂಬಾ Shows ಆಗಿದ್ದಾಗಲೂ ಈ ಬಗೆಯ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಇರುತ್ತವೆ. ಆದ್ರೆ ತುಂಬಾ Particular ಆಗಿ, ತುಂಬಾ Precise ಆಗಿ ಕೆಲವು ಕಡೆ ಮಾತು ಓಡಿ ಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅದೇನ್ ತೊಂದ್ರೆ ಇಲ್ಲ. ಹೇಳಿದರೆ ತಿದ್ಕೋಬೋದು, ತಿದ್ದಿಕೊಳ್ಳಲಾರದಂತಹ ಸಮಸ್ಯೆ ಏನಲ್ಲ ಅದು. ಇದೆಲ್ಲರದ ಆಚೆಗೆ ಗೋಕುಲ ಸಹೃದಯ The Best ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ.
ನಾಟಕದ Craftmanship ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಒಂದು design ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಕವತ್ತಾರರು. ನೋಡುವ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಅದು Imbalance ಅನ್ನಿಸಿತು. ಒಂದು ಕಡೆ Dias ಇಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಹುಡುಗನನ್ನು Balance ಮಾಡ್ತಾರೆ. ಒಂದು ಕಡೆ Upstage ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ Right ನಲ್ಲಿ ನಾಟಕದ ವಿನ್ಯಾಸವನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ನಿರ್ದೇಶಕರು. ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ downstage ನಲ್ಲಿ ಹುಡುಗ ಬರ್ತಾನೆ. Beautiful Composition ಅದು ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ. ಅದು ಎಲ್ಲೋ ಒಂತರ Monotony ಅನ್ನಿಸಿದರೂ ಆ ಏಕತಾನತೆಯನ್ನು ನಟ ಗೋಕುಲ ಸಹೃದಯ ಅತ್ಯಂತ ಸಹಜವಾಗಿ ಮೀರಿ ನಾಟಕವನ್ನು ಮುನ್ನೆಲೆಗೆ ತಂದು ಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಇಡೀ ನಾಟಕದ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಒಂದೇ ಕಡೆ Dias ಇರುತ್ತೆ. ಅದೇನು ನಮ್ಮ ರಸಾನುಭೂತಿಗೆ ತೊಂದರೆ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇರೆ ತರ ಮಾಡಬಹುದಿತ್ತು ಅನ್ನುವುದು ನನ್ನ Personal ಅನಿಸಿಕೆ. ಯಾಕಂದ್ರೆ ನಾನು ನಿರ್ದೇಶಕ, ನಟನಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಹೀಗೆ ಅನ್ನಿಸಿರಬಹುದು. ಆದರೆ, ಪ್ರೇಕ್ಷಕನ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಇದಾವುದು ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಾರದಂತೆ ಒಂದು ಲೋಕವನ್ನೇ ಸೃಷ್ಟಿಸಿ ಅಭಿನಯಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತಾನೆ ಗೋಕುಲ ಸಹೃದಯ. ಅಭಿನಯ ಮಾಡ್ತಾ ಮಾಡ್ತಾನೆ Diasನ ಬೇರೆ ಕಡೆ ಇಟ್ಕೊಂಡು blocking ಮತ್ತು Composition ಬೇರೆ ತರ ಮಾಡಬಹುದಿತ್ತು ಆವಾಗ ಬೇರೆ ತರಹದ Variety ಸಿಕ್ತಿತ್ತು, depth ಮತ್ತು Texture ಸಿಕ್ತಿತ್ತು. ಇದಿಷ್ಟು ಒಬ್ಬ ನಿರ್ದೇಶಕನ ನನ್ನ ದೃಷ್ಟಿ ಅಷ್ಟೇ.
ಅನೇಕರು ಬರಿತೀವಿ, ಎಲ್ಲಾ ಮಾಡ್ತೀವಿ. ಆದ್ರೆ, ಒಬ್ಬ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತ ತಂದೆ-ತಾಯಿ ತರ ಮಾಡ್ತೀವಲ್ಲ ಕೆಲಸ ಅದು ತುಂಬಾ ದೊಡ್ಡ ಕೆಲಸ. ನಾಟಕ ಕೃತಿಯನ್ನು ಬರೆಯೋದು ಬೇರೆ ಅಥವಾ ನಾಟಕಕಾರ ಬರೆದದ್ದನ್ನು ನಾನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅಭಿನಯಿಸುವುದು, ನಿರ್ದೇಶನ ಮಾಡುವುದು ಬೇರೆ. ಇವೆರೆಡು Separate, ಆದರೆ ಬರೆದದ್ದನ್ನು, ಜನ್ಮ ಕೊಟ್ಟಿರುವ ಮಗನನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ನಾಟಕ ಮಾಡಿದ್ದೀರಲ್ಲ, ಅದು ಪೆನ್ ಅಲ್ಲಿ ಬರೆಯೋದಕ್ಕಿಂತ ತುಂಬಾ ದೊಡ್ಡ ಕೆಲ್ಸ ಅದು. ಈ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ರಂಗಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ರಘುನಂದನ್ ಮತ್ತು ಗೋಕುಲ ಸಹೃದಯ ಇಬ್ಬರದ್ದು ಮಹತ್ವದ ಹೆಜ್ಜೆ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ನಾಟಕಕಾರರೊಬ್ಬರು ಸದಾ ರಂಗಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಸಕ್ರಿಯರಾಗಿದ್ದು ತನ್ನ ಮಗನನ್ನೇ ಇಟ್ಕೊಂಡು ಅವರ ಬರವಣಿಗೆಯನ್ನೇ Onstage ತರೋದು ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟ ಸಾಧ್ಯ. ನಾನು ಈ ಹಿಂದೆ ಕಂಬಾರರಿಗೆ ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಬಂದಾಗ "ನಟ ನಾರಾಯಣನೆಂಬ ಸ್ಪುರದ್ರಂಗರೂಪಿ" ಎಂಬ ಒಂದು ಲೇಖನ ಬರದಿದ್ದೆ, ಅದು ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟ ಆಗಿತ್ತು. ಅದು ಏನಂದ್ರೆ "ಬರೆಯುವವನು ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ಮುಗೀತು, ನಾನು ಕೃತಾರ್ಥ, ಭಾಗ್ಯವಂತ ಅಂದುಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಾನೆ, Next ಅದನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವವರು ನಟ." ಗೋಕುಲನ ಚಿಟ್ಟೆ ನಾಟಕ ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ಆ ಮಾತು ರಿಂಗಣಿಸುತ್ತಿದೆ.
ನಾನು ತಿರುಗಾಟದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ವರ್ಷ ನಟನಾಗಿ ದುಡಿದೆ. ಒಂದು ಕಡೆ ನಾಟಕಕಾರರು ಬರಿತಾರೆ. ‘ಗಿರೀಶ್ ಕಾರ್ನಾಡರ ನಾಟಕ’, ‘ಕಂಬಾರರ ನಾಟಕ’ ಅಂತೆಲ್ಲಾ ಸಹಜವಾಗಿ, ಸಲೀಸಾಗಿ ಹೇಳಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಇನ್ನೊಂದ್ ಕಡೆ ‘ಬಸವಲಿಂಗಯ್ಯ ಡೈರೆಕ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಕಣ್ರೀ’, ‘ಕಾರಂತರು ಡೈರೆಕ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಕಣ್ರೀ’ ಎಂದು ಅವರ ಹೆಸರು ಬರುತ್ತದೆ. ಆದ್ರೆ ಕೊನೆಗೆ Scene Cut ಮಾಡಿದ್ರೆ ಸಂಜೆಯೆಲ್ಲಾ ಅವ್ನೆ ದುಡಿದು, make-up ಹಾಕೊಂಡು, ಶ್ರಮಿಸುವ ಶ್ರಮಜೀವಿಗಳು ನಟ-ನಟಿಯರೇ ಆಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರನ್ನು ಕೇಳುವವರು ಒಬ್ಬರೂ ದಿಕ್ಕಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾರಾದ್ರು ಒಬ್ಬ "ಏ ಇಂತಹ ನಟ/ನಟಿಯ ನಾಟಕ ಕಣಪ್ಪಾ ಇದು" ಎಂದು ಹೇಳೋರು ಇರೋದೇ ಇಲ್ಲ. ಬರೆದಿರುವವರು ಹೆಸರು ಹೇಳ್ತಾರೆ, ಇಲ್ಲವೇ Director ನಾಟಕ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾರೆ. ಆದ್ರೆ ಇದು ಇಂಥಾ ನಟನ ನಾಟಕ ಅಂತ ಹೇಳೋದು ನಾವು ಯಾರು ಕೇಳಿಲ್ಲ. ಹಾಗೇನಾದರೂ ಇದ್ದರೂ ತುಂಬಾ ಕಡಿಮೆ.
ಈ ಎಲ್ಲಾ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿಕೊಂಡರೂ ನಾನು, ಇದು ಗೋಕುಲ ಸಹೃದಯನ ನಾಟಕ ಎಂದು ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. it's not ಬೇಲೂರು ರಘುನಂದನ್, not ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿ ಕವಾತ್ತಾರ್, not ಶಂಕರನಾಗ್ ನಾಟಕೋತ್ಸವ. ಇದು ಗೋಕುಲ ಸಹೃದಯನ ನಾಟಕ. ರಂಗಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ದಿನದಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವವನು ನಾನು. ಈ ಮಾತನ್ನು ಹೇಳುವಾಗ ಈಗ್ಲೂ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ಬರ್ತಿದೆ. ಬಹಳ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ನಾಟಕವೊಂದಕ್ಕೆ ಹೀಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಗೋಕುಲ ಸಹೃದಯನಿಗೆ ಸಾವಿರ ಸಿಹಿಮುತ್ತು. ಅವನೊಬ್ಬ ಅಪ್ಪಟ ರಂಗ ಪ್ರತಿಭೆ. ಚಿಟ್ಟೆ ಸಹೃದಯನ ನಾಟಕ. ಮತ್ತೆ ಯಾರದ್ದೂ ಅಲ್ಲ. ಅವನ ಮುಂದಿನ ರಂಗ ಪ್ರಯೋಗಗಳಿಗೆ ಕಾತರಿಸುತ್ತಿರುವೆ.
ಬೇಲೂರು ರಘುನಂದನ್ ಪೇಪರ್ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಕಥಾವಸ್ತುವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ನಿರ್ದೇಶಕರಾದ ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿ ಕವತ್ತಾರರು ರಂಗದ ಮೇಲೆ ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ, ಇವರಿಬ್ಬರ ಬರವಣಿಗೆಯನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಗೋಕುಲ ಸಹೃದಯ ತನ್ನ ರಸ-ಭಾವಾಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮೂಲಕ ತನ್ನ ಅಭಿನಯ ಮತ್ತು ರಂಗಾಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯಿಂದ ಬರೆದಿದ್ದಾನೆ. ಮಕ್ಕಳ ಮನಸು ಅತ್ಯಂತ ನಿರ್ಮಲವಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರಿಗೆ Second Thougt ಅನ್ನೋದು ಇರೋದಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ನಿಜದಲ್ಲಿ ಭಾವಸ್ಪುರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ದೊಡ್ಡವರು ಈ ಮೇಲಿನ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಸಾಧಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ನಾನು ನಮ್ಮ ಗುರುಗಳಾದ ಬಿ.ವಿ.ಕಾರಂತರ ಜೊತೆ ಮಕ್ಕಳ ನಾಟಕಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ. ಅವರು ‘ಪಂಜರ ಶಾಲೆ’ ಏಕೆ ಬರೆದರು? ಬರೆಯುವ ಒತ್ತಡ ಏನಿತ್ತು? ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಯಾಕೆ ಬರೆಯಬೇಕು? ಮಕ್ಕಳ ಜೊತೆ ರಂಗದಲ್ಲಿ ಯಾಕೆ ದುಡಿಯಬೇಕು? ಎನ್ನುವ ಹಲವು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಗೋಕುಲ ಸಹೃದಯನ ಚಿಟ್ಟೆ ನಾಟಕ ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ಹೊಸ ಅರ್ಥಗಳು ದಕ್ಕುತ್ತಿವೆ ಹಾಗೂ ನನ್ನನು ನಾನು ಪುನರಾವಲೋಕನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡಿದೆ.
ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಗೋಕುಲನಿಗೆ Protien ಇರುವ Food ಕೊಡಿ ಎಂದು ಅವರ ಪೋಷಕರಲ್ಲಿ ವಿನಂತಿಸುವೆ. ಅವರು ಒಳ್ಳೆಯ ಊಟವನ್ನು ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಆರೋಪವಲ್ಲ. ಹೇಳಲೆಬೇಕಿನಿಸಿದ ಒಂದು ಪ್ರೀತಿಯ ಮಾತು ಅಷ್ಟೇ. ಹಸಿವನ್ನು ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ ಮಗು. ಹಾಗೆ ಇದರ ಮಧ್ಯೆ ಅವನ ಎಜುಕೇಷನ್ ಗೆ ಏನು ತೊಂದ್ರೆ ಆಗದ ಹಾಗೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ರಂಗಭೂಮಿಯೇ-ನಾಟಕವೇ ಒಂದು ಅನಂತ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳನ್ನು ಸುಷ್ಟಿಸುವ ಶಾಲೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಅನುಮಾನವೇ ಇಲ್ಲ. ಈ ನಾಟಕ ಪ್ರಯೋಗದ ಪ್ರಯತ್ನದ ಫಲವಾಗಿ ಗೊಕುಲನ ಕಲಿಕಾ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ನೂರ್ಪಟ್ಟು –ಸಾವಿರ ಪಟ್ಟು ವೃದ್ಧಿಸುವುದಂತೂ ಖಂಡಿತ. ಬೇಲೂರು ರಘುನಂದನ್ ತುಂಬಾ Great ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಬೇಲೂರರನ್ನು ಬರೀ ಬರವಣಿಗೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತ ಅಂತ ನಾವು ತುಂಬಾ ಜನ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆವು. ಹಾಗಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಚಿಟ್ಟೆಯ ಮೂಲಕ ಅರಿವಾಯಿತು.
Courtesy: Book Brahma
